Pierwsza Komunia Święta
Uroczystość przyjęcia Pierwszej Komunii św. dzieci w Parafii św. Jana Bosko planowana jest na 11 maja 2025 r., o godz. 11.00 w kościele św. Jana Bosko przy ul. Żółkiewskiego 1
Spotkania przygotowujące do tej Uroczystości odbywać się będą w każdą I-szą niedzielę miesiąca, po Mszy św. o godz.11.00
W październiku zostaną poświęcone i wręczone dzieciom przygotowującym się do I-szej Komunii św. różańce.
W grudniu zostaną poświęcone i wręczone dzieciom książeczki do nabożeństwa.
Sakrament Pokuty
Sakrament pokuty sprawowany jest na 15 min przed Mszą św., w razie potrzeby również po Mszy św.
Sakrament pokuty i pojednania jest aktem liturgicznym, poprzez który chrześcijanin w postawie nawrócenia prosi o przebaczenie Boga i o pojednanie z Kościołem (KKK 1440). W katolicyzmie i w prawosławiu polega na wyznaniu grzechów przez wiernego, zwanego penitentem, duchownemu, zwanemu spowiednikiem. Według Katechizmu, ponieważ, zgodnie z tradycją judeo-chrześcijańską, odpuszczać grzech może tylko Bóg (por. Mk 2,7), Kościół rozumie swoje zadanie jako udział w misji niesienia przebaczenia, które Chrystus, Syn Boży, Bóg wszechmogący wyjednał ludzkości swoją krwią, przez swą mękę i zmartwychwstanie. Chrystus sam odpuszczał ludziom grzechy (por. Mk 2, 5; Łk 7, 48) i polecił by Kościół czynił to w Jego imię (Por. J 20, 21-23, KKK 1441).
Sakrament Chrztu Świętego
Jakie kroki należy podjąć przed chrztem swojego dziecka:
Przynajmniej jeden z rodziców udaje się do kancelarii parafialnej w godzinach jej urzędowania wraz z świadectwem urodzenia dziecka.
Przed przyjściem do kancelarii należy wybrać matkę i ojca chrzestnego – podać: nazwisko i imię, stan cywilny i wiek.
Rodzice chrzestni mieszkający poza terenem naszej parafii są zobowiązani przynieść z swoich parafii zaświadczenie, że są wierzącymi i praktykującymi katolikami – takie zaświadczenie wydaje zawsze kancelaria parafialna parafii, w której się mieszka.
Rodzice i chrzestni, jeżeli brak ku temu przeszkód, powinni przed chrztem skorzystać z sakramentu pokuty.(Nie mogą skorzystać z sakramentu pokuty osoby żyjące ze sobą na sposób małżeństwa, ale nie mające ślubu kościelnego – a więc osoby żyjące z sobą tylko po ślubie cywilnym czy też w tzw. konkubinacie)
Kto może zostać rodzicem chrzestnym?
– ukończony 15 rok życia,
– osoba po bierzmowaniu
– zaświadczenie z swojej parafii, że jest osobą wierzącą i praktykującą (dotyczy tylko osób mieszkających poza terenem naszej parafii)
– osoba, która nie żyje w związku nie sakramentalnym(na ślubie cywilnym czy w konkubinacie)
Chrzest – w chrześcijaństwie obrzęd nawrócenia i oczyszczenia z grzechów, sprawowany na polecenie samego jego założyciela, Jezusa Chrystusa – z Mt 28,18-20, polegający na obmyciu wodą, któremu towarzyszy słowo (Ef 5,26). Według deklaracji Światowej Rady Kościołów z 1982 roku właściwie dokonany chrzest powinien obejmować: wysłuchanie nauk Pisma Świętego dotyczących chrztu, przyzywanie Ducha Świętego, wyrzeczenie się zła, wyznanie wiary w Chrystusa i Trójcę Świętą, wykorzystanie wody, deklarację, że osoba ochrzczona uzyskała nową tożsamość jako syn lub córka Boga, i – jako członek Kościoła – czuje się powołana, aby głosić Ewangelię. Zgodnie z tą deklaracją obrzęd ten ma znaczenie wcielenia w Chrystusa jako ukrzyżowanego i zmartwychwstałego Pana i łączy z Ludem Bożym Nowego Przymierza. Trynitarne rozumienie chrztu odrzucają wspólnoty religijne czerpiące z tradycji antytrynitaryzmu.
Sakrament Bierzmowania
Przygotowanie do Sakramentu Bierzmowania odbywa się równolegle w szkole i w parafiach kandydatów. Nasza parafia również przygotowuje młodzież do przyjęcia tego sakramentu.
Spotkania z kandydatami z Parafii św. Jana Bosko odbywać się będą w każdą drugą niedzielę miesiąca o godz. 11.00 w kaplicy św. Jana Bosko przy ul. Żółkiewskiego 1.
Bierzmowanie przynosi wzrost i pogłębienie łaski chrztu świętego:
– zakorzenia nas głębiej w Bożym synostwie, tak że możemy mówić „Abba, Ojcze!” (Rz 8,15),
– ściślej jednoczy nas z Jezusem Chrystusem,
– pomnaża w nas dary Ducha Świętego,
– udoskonala naszą więź z Kościołem,
– udziela nam, jako prawdziwym świadkom Chrystusa, specjalnej mocy Ducha Świętego do szerzenia i obrony wiary słowem i czynem, do mężnego wyznawania imienia Chrystusa oraz do tego, by nigdy nie wstydzić się Krzyża.
Bierzmowanie jest dopełnieniem sakramentu chrztu świętego. Podobnie jak chrzest wyciska w duszy chrześcijanina niezatarte duchowe znamię, czyli niezatarty charakter, który jest znakiem, że Jezus Chrystus naznaczył chrześcijanina pieczęcią swojego Ducha, przyoblekając go mocą z wysoka, aby był Jego świadkiem. Dlatego ten sakrament można przyjąć tylko raz w życiu.
Kandydat do sakramentu bierzmowania, który osiągnął wiek używania rozumu, powinien złożyć wyznanie wiary, być w stanie łaski i mieć intencję przyjęcia tego sakramentu. Powinien też być przygotowany do podjęcia zadania ucznia i świadka Chrystusa we wspólnocie Kościoła oraz sprawach doczesnych.
Istotnym obrzędem bierzmowania jest namaszczenie krzyżmem świętym czoła ochrzczonego wraz z włożeniem ręki przez szafarza i słowami: „N. przyjmij znamię daru Ducha Świętego” (Accipe signaculum doni Spiritus Sancti).
Bierzmowanie. Istotą tego sakramentu jest przekazanie Ducha Świętego, umocnienie wiary oraz uzdolnienie do świadczenia o niej oraz jej obrony. Jednoczy ściślej z Jezusem Chrystusem. Katolika włącza w misję ewangelizacyjną Kościoła katolickiego. Udziela go również cerkiew prawosławna, ale wkrótce po chrzcie (czyli niemowlętom).
Do bierzmowania nawiązują w obrzędach też niektóre Kościoły protestanckie (konfirmacja), ale nie traktują one tego obrządku jako sakramentu. Kościół anglikański traktuje konfirmację jako sakrament.
Sakrament Małżeństwa
Przygotowanie do sakramentu małżeństwa:
Należy zarezerwować dzień i godzinę ślubu można nawet rok przed samym zawarciem sakramentu małżeństwa.
Na około 3 miesiące przed zawarciem sakramentu małżeństwa należy umówić się z Księdzem Proboszczem na spisanie protokołu przedślubnego. Na spisanie tego protokołu trzeba przynieść następujące dokumenty:
– dowód osobisty narzeczonego i narzeczonej,
– świadectwo ukończenia religii na poziomie szkoły średniej,
– świadectwo chrztu z adnotacją o przyjęciu sakramentu bierzmowania- ważne sześć miesiące,
– świadectwo bierzmowania – jeżeli brak takiej adnotacji o nim na świadectwie chrztu,
– zaświadczenie o odbyciu co najmniej trzech nauk przedślubnych,
– zaświadczenie z Urzędu Stanu Cywilnego do ślubu konkordatowego ważne sześć miesiące (niniejsze zaświadczenie można przynieść po spisaniu protokołu przedmałżeńskiego)
Jeżeli narzeczony lub narzeczona mieszkają poza terenem naszej parafii – wtedy przy spisywaniu protokółu przedślubnego otrzymują. „Prośba o wygłoszenie zapowiedzi”, którą zanoszą do kancelarii parafialnej parafii miejsca swojego zamieszkania. Zgodnie z Kodeksem Prawa Kanonicznego takie zapowiedzi muszą zostać wygłoszone w parafii zamieszkania przez trzy niedziele.
Narzeczeni otrzymują także karteczkę do spowiedzi św. na dwie spowiedzi przed zawarciem ślubu. Należy pamiętać by spowiedzi następowały w miesięcznym odstępie i po każdej spowiedzi poprosić o podpis spowiednika. Przed rozpoczęciem spowiedzi należy przekazać księdzu spowiednikowi, że jest to spowiedź przedślubna.
Zasadą ogólnie przyjętą jest, że sakrament małżeństwa przyjmuje się w parafii narzeczonej lub narzeczonego. Gdyby jednak zaistniały warunki wskazujące na potrzebę zawarcia tegoż sakramentu poza własną parafią, wówczas należy uzyskać licencję (zgodę) na ślub w innym kościele.
Małżeństwo sakramentalne – usankcjonowany religijnie związek monogamiczny mężczyzny i kobiety będący sakramentalnym znakiem miłości Chrystusa i Kościoła (por. Ef 5, 32). Tak rozumiany jest w kościołach katolickim, starokatolickim, prawosławnym oraz anglikańskim. Teologia protestancka (poza anglikanizmem) nie uważa małżeństwa za sakrament, choć podkreśla jego świętość.
Sakrament Chorych
Namaszczenie Chorych
Choruje ktoś wśród was? Niech sprowadzi kapłanów Kościoła, by się modlili nad nim i namaścili go olejem w imię Pana. A modlitwa pełna wiary będzie dla chorego ratunkiem i Pan go podźwignie, a jeśliby popełnił grzechy, będą mu odpuszczone. (List św. Jakuba 5,14-16)
Adresy chorych zgłaszać w zakrystii i kancelarii parafialnej (w nagłych przypadkach sakramentu chorych udzielamy na każde wezwanie)
Przyjęcie Komunii świętej i namaszczenie świętym olejem jest dla chorego umocnieniem i ratunkiem. Sakrament Namaszczenia może przyjąć każdy chory, jeśli choroba zagraża jego życiu, jest długotrwała lub jeśli ochrzczony jest w podeszłym wieku. Zwyczajnie jest udzielany w domu chorego w każdym czasie.
Chore dzieci mogą otrzymać ten sakrament, jeżeli mają przynajmniej ogólną świadomość dokonujących się czynności.
Chorzy, którzy utracili przytomność, mogą otrzymać namaszczenie, jeżeli przypuszcza się, że poprosiłby Chory o ten sakrament.
Jeżeli nastąpiła już śmierć biologiczna, sakramentu udzielać nie można.
Nie należy zwlekać Choremu przyjęciem sakramentu namaszczenia do ostatnich chwil życia, gdyż niesie on Choremu chorobie łaskę umocnienia Choremu uzdrowienia.
Choremu w miarę możliwości należy uświadomić konieczność przyjścia kapłana i cel tych odwiedzin.
Należy przygotować mieszkanie; na stole nakrytym białym obrusem należy postawić krzyż świece, wodę święconą, gdy przyjmuje sakrament namaszczenia chorych na talerzyku odrobinę waty lub innego środka higienicznego.
Namaszczenie chorych – (do niedawna zwane Ostatnim Namaszczeniem) sakrament w Kościele katolickim, starokatolickim, Cerkwi prawosławnej i Społeczności Chrystusa, udzielany wiernym w wypadku choroby. Sakrament Namaszczenia chorych można przyjmować wielokrotnie.
Namaszczenie chorych jest piątym z katalogu siedmiu sakramentów. Jego materię i formę reguluje w Kościele katolickim Konstytucja Apostolska papieża Pawła VI Sacram Unctionem Infirmorum z 30 listopada 1972 roku.
Namaszczenie chorych obok spowiedzi i Komunii Świętej (zwanej wtedy wiatykiem) jest nazywane sakramentem chorych. Jeżeli choroba uniemożliwia spowiedź, sakrament własną mocą odpuszcza grzechy. Ma to miejsce, jeżeli chory pragnie dostąpić ich odpuszczenia.
Wbrew obiegowym opiniom nie jest to sakrament przeznaczony wyłącznie dla umierających. Używana dawniej nazwa tego sakramentu „Extrema unctio – Ostatnie namaszczenie” wprowadziła wiele niejasności i nieporozumień. Interpretuje się ją jako ostatni sakrament przyjmowany w życiu. Tymczasem określenie „Extrema unctio – Ostatnie namaszczenie” w teologii oznaczało ostatnie z serii namaszczeń sakramentalnych, które wierny może przyjąć i nie kojarzono go z momentem śmierci, gdyż sakrament ten ma przynieść choremu ulgę w cierpieniu lub uzdrowienie.
Namaszczenia chorym udziela także Kościół anglikański oraz niektóre kościoły protestanckie – lecz nie ma on tam charakteru sakramentu. W Kościele Katolickim Mariawitów (w Polsce) nie namaszcza się chorych olejem; poprzestaje się jedynie na udzieleniu Komunii Świętej i modlitwie do Ducha Świętego, którego olej miał symbolizować.
Pogrzeby
Pogrzeb Chrześcijański
W celu dopełnienia formalności pogrzebu należy zgłosić się w kancelarii parafialnej – można to uczynić nawet poza godzinami urzędowania.
Pogrzeb załatwia najbliższa rodzina w Parafii zamieszkania. Jeżeli pogrzeb jest poza parafią zamieszkania potrzebna jest zgoda na pochówek proboszcza, na którego parafii zmarły zamieszkiwał.
Przy zgłaszaniu pogrzebu należy w kancelarii parafialnej przedłożyć „Skrócony akt zgonu” z USC oraz zaświadczenie ks. kapelana o przyjęciu przed śmiercią sakramentu chorych (dotyczy to zwłaszcza zmarłych w szpitalu).